Ad-Soyad: Xavier John Redmond
İstediği Rütbe: Dırdırcı Röportajcı
Örnek RP:
Büyüleyici
siyah bir kuş pencerenin önünden huşuyla geçiyordu. Onun havada süzülüşünü
izlemek insanın üzerine inanılmaz bir mutluluk salıyordu. Uçmak, özgür olmak.
Xavier bu duyguyu hissetmeyeli epey olmuştu. İçindeki isyankâr ruh çığlıklarla
hemen Quidditch sahasına gitmesini istiyordu. Bu mutluluğu teninde tekrar
hissetmek bedenini kapladığını görmek istiyordu. Mutsuzlukla dışarıdaki havaya
baktı. Sabahın tüm güzellikleri ve Ekim' in tüm kasvetini toplamış Xavier’i
isyana davet ediyordu. Bugün Ekim'in son günüydü ve belkide bir kaç ay içinde
görebilecekleri son güneşli gündü. Gözlerinde elle tutulabilir bir mutsuzluk
vardı. Kendini hapsedilmiş gibi hissediyordu. Özgürlüğü kısıtlanmıştı. Tek
görüş günleri ise Çarşamba'larıydı. Onun da gelmesine daha 4 gün vardı. Henüz
Quidditch maçları da başlamamıştı. Ruhu sıkılıyordu. Kalbide ona eşlik eder
gibi az atmaya başlamıştı. Damarlarında kanının akmasını sağlamanın tek çaresi
vardı. Vücuduna hava desteği vermek. Pencerenin yanındaki koltuğu ayaklarıyla
iterek doğruldu. Vücudunda somut bir istek dolaşıyordu. Yaşamasının tek
çaresinin ne olduğunu bilen ölüme mahkûm bir tutuklu gibiydi. Yatakhaneye
ilerleyerek yatağının yanında komodinin kenarına koyduğu süpürgesini aldı.
Süpürgesinin pürüzsüz sapını elinde dolaştırırken ateşin vücudunda kalbine
doğru ilerlediğini hissedebiliyordu. Gözlerinde kimsenin anlam veremeyeceği bir
ışık parıldıyordu. Bunu sadece bir Quidditch Oyuncusu anlayabilirdi.
Süpürgesinin ucuna altın harflerle işlenmiş yazıya baktı;"Ateşoku". Yüzündeki gurur ve kibir
karışımı duyguyla yatakhanenin soluk kahverengi kapısını açarak ortak salona
ilerledi. Ateşokunu aldığı günü hatırlıyordu. Öyle mutluydu ki. Daha önce hiç
şeker yememiş bir çocuk gibi ilk kez süpürgeye bindiğini hissetmişti. Daha önce
hiç bu kadar muhteşem bir hediyesi olmamıştı. Şimdilerde pek rövanşta bir
süpürge olmasa da o günlerde alabilmek için dükkânın önünde kuyruk olurdu.
Ateşoku gibi bir kaç süpürge daha çıkmıştı. Ama Ateşokları popülerliklerini hep
korumuştu. Hala en çok kullanılan süpürgeler arasındaydı. Xavier onu ellerinde
kırılacak bir eşya gibi taşıyarak portre deliğinden tırmandı. Giriş Salonundaki
araziye açılan büyük ve ihtişamlı kapıya doğru ilerledi. Heyecanlı bir
kalabalık onu içine çekmeye hazır gibiydi. Ama o onlara aldırmadan arazinin
muhteşem havasıyla ciğerlerini doldurdu. Herkes bu akşam ki balo için
heyecanlıydı. Durmadan kostümleri ve saçları hakkında konuşuyorlardı. Xavier
onları duymamaya çalışıyordu. Çünkü kendisi de onlar gibi baloya
hazırlanmalıydı ve bu süreç onun havada kalacağı zamanı daraltıyordu. Diğerleri
gibi heyecanlı değildi. Ama etrafa yayılan söylentilere göre şimdiye kadar ki
en muazzam balo olacaktı. Bu Cadılar Bayramı Büyük Salon' da kutlanmak yerine
Balo Salonunda kutlanılacaktı. Xavier bunu duyduğunda söylentilerin gerçek
olabileceği kanısına varmıştı. Balo Salonu, içinde her türlü gösteriyi
sağlayabilecek kadar büyüktü ve çeşitli sihirlerle donatılmıştı. Xavier en son
Balo salonuna girdiğinde ne için orada bulunduğunu hatırladı; Savaşta ölen kahramanlar
için yas töreni. Balo ağlıyor gibi görünüyordu. Slytherin'lerin bile üzüldüğü
görülebiliyordu. Ki bu odanın sihrinin bir parçası gibi görünüyordu. Oda
kendini içindeki kutlama ve anma gibi törenler için hazırlıyordu.
Gecenin nemiyle ıslanmış çimleri ezerek Bekçi kulübesinin
arkasındaki patikadan Quidditch sahasına ilerliyordu. Yasak Orman çekiciliğini
ve gizemlerini kullanarak insanları içine çekmeye çalışıyordu. Öğrenciler
arazinin ıslaklığına aldırmayarak çimlere yayılmıştı. Xavier' de onlar gibi bu
ortamın etkisindeydi. Öğleden sonraki dersler iptal edilmişti. Ki bu da bu
Cadılar Bayramı' nın Hogwarts' ın tarihine geçeceğinin bir kanıtıydı.
Ayaklarının altında ezilen çimlerin seslerinin dışında sessizlikle Quidditch
Sahasına ilerledi. Artık adımlarını çamurlaşmaya başlamış toprakta atıyordu.
Vücudunu kaplayan bir sıcaklık ellerine doğru ilerledi ve Ateşokunu istemsizce
kaldırmasını sağladı. Xavier Ateşokuna atladığında tüm hapsedilmişliğinin
üzerinden gittiğini hissetti. Neşeyle çığlık attı. Hava onu sevinçle
kucaklamıştı. Gökyüzüne doğru hızla uçtu. Ateş oku hızlandıkça o sesini daha da
yükseltiyordu. Gülümseyerek Tutucu çemberlerinin içinden geçti. Kahkahalarıyla
sarsılan Quidditch sahası onu bırakmaya niyetli değildi. O da onu. Elinde
olmadan gülümseyip çığlıklar atarak Ateş okunun havayı yararken çıkardığı
sesleri kuvvetlendiriyordu. O kendini kaybetmişken saatinin tik taklarını
duyamıyordu. Zaman gittikçe ilerliyordu. Bir saat sonra Cadılar Bayramı
Balosunun başlayacağının farkında bile değildi. Nefes almak ve vücudunu
dinlendirmek için havada birkaç saniyeliğine durakladı. Beyninde biraz önce ona
buraya gelmesini söyleyen şimdi ise kızgınlığa bürünmüş bir ses saate bakmasını
söylüyordu. İstemsizce sol elini kaldırıp kıyafetinin kapattığı saati gün
ışığına çıkardı. Gözleri dehşetle açıldıktan bir saniye sonra yere dalışa
geçti. Toprağı ezerken gittikçe hızlanıyordu. Artık koşmaya başlamıştı ki
arazinin bittiği noktaya, Hogwarts kapısına vardı. Arazinin havasını son bir
kez ciğerlerine çekerek Hogwarts’ın heyecan kokan havasına daldı. İnsanlar
telaş içinde koridorlarda koşturuyordu. Birçoğu kıyafetlerini giymişti bile.
Xavier onların yanından geçerken büyük bir tezat oluşturuyordu. Diğerleri
kostümlerini üzerine geçirmişken o terli eşofmanlarıylaydı. Koridor boyunca
koşup ortak salonuna vardı. Ev cinlerinin telaşlı sesleri duyulabiliyordu.
Portre deliğini hızla açarak içeriye daldı. Arkadaşlarından bazıları ona
şaşkınlıkla seslenirken o elini aceleyle sallayarak yatakhaneye koştu. Dün gece
hazırladığı kıyafeti gardıropta asılı duruyordu. Ama önce sıcak bir duşa
girmeliydi. Buna zamanı yoktu. Bildiği tüm sihirleri zihninde gözden
geçiriyordu. En sonunda sık kullanılan bir sihir aklına geldi.
Asasını vücudunun etrafında gezindirerek; "Aklapakla" diye mırıldandı.
Vücudundaki kirler vantuzla emilirmiş gibi asasının içine ilerlerken o
temizlendiğini hissediyordu. Şimdi temizlenmiş olan vücuduna en sevdiği
parfümünü sıkarak kıyafetini giyindi. Saçları kendisinden geçmiş gibi
görünüyordu.
Adımlarını kendinden emin bir şekilde ortak salona
çevirdi. O içeriye girdiğinde birçok bakışı üzerinde hissedebiliyordu. Utangaç
bir gülümseme suratını kaplarken çekingen bir şekilde portre deliğinden
tırmandı. Bu kıyafetle çok zor oluyordu. Aslında kesimi kolay hareket
edebilmeyi sağlıyordu. Ama Xavier böyle bir kıyafeti ilk kez giyiyordu. Kendini
şimdiye kadar hiç olmadığı gibi hissediyordu; Yakışıklı ve çekici.
Koridorlardan geçerken bakışlar üzerine çevriliyordu. Suratının kırmızıya
dönüştüğünü hissedebiliyordu. İçinden Keşke bu olmasa diye diliyordu. Ama bu
gecenin böyle geçeceği belliydi. Ona yüzyıllarmış gibi gelen birkaç dakika
sonra Balo Salonunun kapısı gözüktü. Salonun ışıklandırması koridora
yansımıştı. Daha salona girmeden içini bir heyecan bürüdü. Salon bitene kadar
görevlilerden başka kimse görememişti. Birçok kişi içeri akın ediyordu. Xavier
kapıdan içeriyi adımladığında nutkunun tutulduğunu fark etti. Hogwartsta daha
kaç tane sürpriz yaşayacaktı. Hayatı boyunca hiç böyle bir görkem görmemişti. Zorlukla
yutkunarak etrafına bakınıyordu. Keşke 10 tane gözüm olsaydı diye düşündü.
Çünkü etrafı bir an önce gözlemleyebilmeyi istiyordu. Oda siyah ve kırmızının
aşkıyla döşenmişti. Salonun ışıklandırması on metre yukarıda süzülen oyulmuş
devasa balkabaklarının içinden gelen ışıkla yapılıyordu. Masalar oyulmuş devasa
balkabakları şeklinde dizayn edilmişti. İnsanlar içine girip oturabiliyorlardı.
Siyah perdeler pencerelerin etrafından dolanıyor ve odayı bir çadıra
dönüştürüyordu. Dans pisti salonun büyük bir kısmını kaplıyordu ve dans
pistinin üzerinde muazzam bir ışıklandırma vardı. Burayı Muggle'ların
deyimiyle; bir Diskoya dönüştürmüşlerdi. Xavier şaşkınlık içinde masalardan
birine geçti.
Konu: Büyü Basını Alımları 
Çarş. Eyl. 09, 2009 4:42 pm
